ایران و اهداف توسعه اینترنت سازمان ملل

1- سیاست اینترنت پرسرعت فراگیر شود: تا سال ۲۰۱۵ تمام کشورهای جهان باید یک برنامه یا استراتژی ملی برای دسترسی به اینترنت پرسرعت داشته باشند.
۲- اینترنت پرسرعت ارزان باشد: تا سال ۲۰۱۵ حداقل قیمت اینترنت پرسرعت در کشورهای در حال توسعه باید به‌گونه‌ای باشد که هزینه‌ای ارزان و قابل تهیه داشته باشد. برای مثال با هزینه‌ای کمتر از پنج‌درصد متوسط درآمد ماهانه بتوان به اینترنت پرسرعت دسترسی داشت. ۳- اتصال خانه‌ها به اینترنت پرسرعت: تا سال ۲۰۱۵ باید ۴۰‌درصد خانه‌ها در کشورهای در حال توسعه به اینترنت پرسرعت دسترسی داشته باشند. ۴- آنلاین‌کردن مردم: تا سال ۲۰۱۵ کاربران اینترنت در جهان باید به ۶۰‌درصد رسیده باشند.
اینک با بررسی هرکدام از این موارد می‌توان به وضعیت کشور ایران برای نیل به اهداف این سازمان که روز دوشنبه هفته گذشته سالگرد تاسیس خود را جشن گرفت پی‌برد. براساس سیاست‌های تعیین شده در برنامه پنجم توسعه باید زیرساخت‌های دسترسی به اینترنت پرسرعت و پهنای باند وسیع در اختیار کاربران قرار گیرد. اما نکته اساسی این است که در این ماده از قانون برنامه پنجم توسعه به شبکه داخلی اینترنت
- اینترنت ملی - اشاره شده و صحبتی از اینترنت بین‌الملل به میان نیامده است. هرچند که پیش از این مسوولان وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در نظر داشتند میزان دسترسی به اینترنت پرسرعت برای کاربران خانگی را از 128کیلو بیت فعلی به حداقل 512 کیلو بیت ارتقا دهند اما نهادهای قانون‌گذار با این مساله مخالفت کردند. ماده دوم این هدف نیز به ارزان‌بودن دسترسی به اینترنت در کشورها اشاره دارد. براساس سیاست‌های صورت‌گرفته در وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات قرار بر این شده بود که شرکت‌ها با ارایه مدارک مستندی مبنی بر کاهش قیمت‌های خود از تخفیف 20‌درصدی دریافت پهنای باند برخوردار شوند. حال‌آنکه شرکت‌های بخش خصوصی مدعی هستند که فضای رقابتی بازار ناخودآگاه شرکت‌ها را برای جذب بیشتر مشترک و افزایش سهم خود به سمت کاهش قیمت سوق خواهد داد. در عین حال تا زمانی که پهنای باند به صورت انحصاری در اختیار دولت قرار گیرد هر نوع سیاست دیگری برای کاهش قیمت نهایی موثر نخواهد بود. از طرفی، مسایلی مانند مالیات بر ارزش افزوده، افزایش دستمزد نیروی انسانی، افزایش قیمت حامل‌های انرژی _ برق _ برای شرکت‌ها و همچنین هزینه اجاره‌بها موارد تاثیرگذار بر قیمت اینترنت پرسرعت است. ماده سوم هدف سازمان ملل نیز به مساله اتصال خانه‌ها به اینترنت پرسرعت می‌پردازد. در این زمینه طی سال‌های اخیر، شرکت مخابرات‌درصدد اتصال خانه‌ها به فیبرنوری بوده است. پیش از این نیز برخی شرکت‌ها در این زمینه اقداماتی را انجام داده بودند اما با صدور مصوبه هیات دولت مبنی بر انحصاری بودن این سیستم اتصال خانه‌ها به اینترنت پرسرعت در قالب پروژه اینترنت ملی صورت می‌گیرد، این طرح کماکان منتظر نهایی‌شدن است. نکته آخر در اهداف تعیین شده سازمان ملل، میزان افراد آنلاین است. در حال حاضر بنابر اظهارات مسوولان وزارت ارتباطات ضریب نفوذ کاربران اینترنت در ایران 34‌درصد است که این با درنظرگرفتن تمامی موارد اتصال به شبکه و حتی با یک‌بار اتصال به شبکه است اما براساس استانداردهای بین‌المللی که تعداد کاربران اینترنت را بر مبنای استفاده از اینترنت پرسرعت می‌داند، کشور ما در این زمینه با تعداد اندک کاربر اینترنت مواجه است به نحوی که ضریب نفوذ کاربران اینترنت پرسرعت در ایران نزدیک به دو‌درصد است. با در نظر گرفتن تمامی این موارد، وضعیت ایران برای پیوستن به جامعه جهانی و حمایت و هدایت سایر کشورها برای دستیابی به اهداف تعیین شده سازمان ملل بیانگر سهم بسیار اندک و شاید گفت ناچیز ایران است. کشوری که در اجلاس‌های مهم جهانی صورت گرفته در عرصه بین‌المللی - اجلاس سران درباره جامعه اطلاعاتی در ژنو و تونس - و امضای برخی مفاد منشور و برنامه عمل‌های آن و همچنین تغییر در روند برگزاری این اجلاس‌ها، تاثیر قابل توجهی بر فضای حاکم داشت اما اینک سیاست‌های تعیین شده برای افزایش ضریب نفوذ اینترنت پرسرعت و دسترسی آسان به میزان پهنای باند قابل قبول چندان پذیرفتنی نیست. نکته اینکه تعریف اینترنت، پرسرعت به معنی حداقل سرعت چهار مگابیت در ثانیه - پهنای باند دسترسی به اینترنت بین‌المللی نه اینترنت داخلی- است. همدون توره، مدیر ارتباطات بین‌الملل سازمان ملل می‌گوید، این اهداف به کشورها و مدیران کمک می‌کند تا با دیدگاه درست‌تری و با کمک بخش خصوصی برای توسعه دسترسی مردم به اینترنت برنامه‌ریزی کنند. آنها می‌گویند اینها اهدافی جاه‌طلبانه اما قابل دسترسی هستند و ما فکر می‌کنیم با برنامه‌ریزی درست تا سال ۲۰۱۵ امکان رسیدن به آنها وجود دارد. هدف این است که تمام کشورهای جهان بر این اهداف متمرکز شوند.