غیبت سخت افزار تهران در ترکیب اعضا شورای مرکزی

این سه نفر به عنوان نامزدهای ریاست سازمان برای صدور حکم به رییس جمهوری معرفی می شوند و رییس جمهور بر اساس صلاحدید یکی از نامزدهای معرفی شده را به عنوان رییس سازمان انتخاب و حکم او را صادر خواهد کرد. روال دو دوره گذشته اینچنین بوده که سر لیست پیشنهاد، نهایتا از رییس جمهوری به عنوان رییس سازمان کشوری حکم خواهد گرفت. اما از آنجا که انتخاب رییس جمهوری به عوامل متعددی از جمله مشاوره با وزرا و سایر نهادهای مربوط وابسته است، می توان نتیجه گرفت که هنوز کار ریاست سازمان پایان یافته نیست و احتمالا لابی ها و مذاکرات، این بار در سطحی بالاتر از خود سازمان پیگیری خواهد شد. 

اما نکته جالب توجه انتخابات دیروز انتخاب سومین  عضو علی‌البدل شاخه شرکت‌ها بود. در انتخابات برگزار شده، محمود اعلایی از تهران و شاهپور علیرضایی از کرمانشاه دو عضو اول و دوم علی البدل انتخاب شده بودند و از میان حسین کشایی آرانی از استان اصفهان، سیامک پیربابایی از استان تهران و محمدرضا روغنی از استان کرمان که در مجمع عمومی رای مساوی دریافت کرده بودند،یک نفر باید به عضویت علی البدل سوم سازمان کشوری در می آمد. به این منظور قرعه‌کشی انجام گرفت و به قید قرعه محمدرضا روغنی از استان کرمان به عنوان عضو علی‌البدل سوم از شاخه شرکت‌ها انتخاب شد.

سخت افزار تهران، بدون نماینده
با حذف سیامک پیربابایی از فهرست اعضای علی البدل، عملا امید سخت افزاری های تهران برای کسب کرسی حداقلی در نظام صنفی رایانه ای کشوری بر باد رفت. اگرچه هنوز در شاخه شرکت ها 4 عضو اصلی و یک عضو علی البدل تهرانی هستند اما حتی یک نفر از این اعضا سخت افزاری نیست.سخت افزاری های تهران که در ماه های گذشته با ایجاد یک همگرایی گاه شکننده میان مجمع واردات، کمیسیون سخت افزار ساختمان نظام صنفی رایانه ای و سندیکای تولیدکنندگان فناوری اطلاعات، گام هایی در جهت افزایش قدرت چانه زنی شان انجام داده بودند و به این ترتیب تا حدودی ضعف حضور سخت افزاری ها در هیات مدیره نصر تهران را هم جبران کرده بودند، این بار هم دیر وارد گود شدند و کرسی های کشوری را از دست دادند. پیربابایی هم خیلی دیر وارد عرصه رقابت شد و در نهایت هم نتوانست به شورای مرکزی راه یابد.این مساله از آنجا حایز اهمیت است که شیوه اداره شورای مرکزی دوم نشان داده بود به نظرات کمیسیون سخت افزار تهران چندان بها داده نمی شود و طرح هایی مثل ساماندهی بازار سخت افزار، بدون اعمال نظرات کمیسیون سخت افزار نصر تهران اجرایی شد. اینها همه در شرایطی بود که باقر بحری به عنوان نایب رییس سازمان تهران و رییس وقت کمیسیون سخت افزار در شورای مرکزی عضویت داشت. اگرچه شاید بتوان میرمهدی را که از شاخع فروشگاه ها به شورای مرکزی راه یافته، تنها امید سازمان تهران در حوزه سخت افزار دانست، اما شواهدی نشان می دهد که میرمهدی لزوما منعکس کننده نظرات سخت افزاری ها نخواهد بود و حتی ممکن است در مواردی که منفعت فروشگاه ها یا اتحادیه بچربد، به نظر سخت افزاری های سازمانی که نیابت رییسش را به عهده دارد، پشت کند.

امید به سرعت عمل رییس جمهوری
به نظر می رسد لابی گری ها برای تقویت جایگاه پیشنهادهای ریاست سازمان آغاز شود، اما آنچه اهالی سازمان بیش از ه چیز انتظارش را می کشند، جهت دادن مذاکرات به سوی تسریع در صدور حکم رییس سازمان باشد. در واقع فارغ از اینکه رییس سازمان کیست و تا چه حد توان دارد، عملا تاخیر در ابلاغ حکم ریاست از سوی رییس جمهوری موجب از دست رفتن بخش مهمی از فرصت 5/2 ساله نصر کشوری خواهد شد؛ اتفاقی که در دوره دوم افتاد و بسیاری از عقب ماندگی ها به گردن همین تاخیر در ابلاغ حکم انداخته شد.