اگرچه این سازمان صنفی، تنها وسیله و ابزاری است برای جلب مشارکت عام در یک فعالیت مفید اجتماعی، اما به تدریج برای گروهی، انتخابات این سازمان و تسلط یکپارچه بر تمام کرسی‌های مدیریتی آن، تبدیل به هدف واجب و بازی هیجا=ن‌انگیز و احساساتی شد که رقابت در آن، از نوع بازی‌های پرهیجان ورزشی قرمز و آبی است که در آن، اشغال یکپارچه تمام کرسی‌ها، هدف اصلی و واگذاری یک کرسی به طرف متقابل، فاجعه و ضایعه‌ای غیرقابل تحمل است که برای نیل به این منظور، جمع‌آوری گسترده و برنامه‌ریزی شده آرای وکالتی و حتی توسل به چاپ مقالات تخریبی در دوره انتخابات، مقدم بر ارایه برنامه و سازوکار اجرایی است.
با این نگرش، در انتخابات اخیر، 11 کرسی از 15 کرسی توسط یک لیست انتخاباتی تصرف شد که با آن دید ویژه جناحی، از دست دادن همان چهار کرسی اقلیت هم، ضایعه و شکستی دردناک بود. گرچه چهار کرسی اقلیت به مفهوم کسب تقریبی یک سوم هیات مدیره استان تهران بود اما با انسجام رای برنامه‌ریزی شده آن اکثریت، این اقلیت از هرگونه مشارکت در چهار صندلی هیات رییسه و شش صندلی شورای مرکزی، محروم شدند. هیچ یک از چهار نفر اعضای اقلیت منتخب، به جمع تدوین‌کنندگان برنامه سه‌ساله سازمان، دعوت نشدند و به گفته رییس سازمان، بیش از 90 درصد از مواد آن برنامه سه‌ساله، بی‌کم و کاست، از برنامه انتخاباتی جناح ایشان، گرفته شده است.
محدودیت‌های فراوان دیگر برای تک‌تک علاقه‌مندان و فعالان صنفی برای حضور به‌عنوان یک عضو ساده در یک کمیسیون یا حتی یک کارگروه فرعی، چندان شرایط ناخوشایندی را فراهم کرد که به استعفای رییس کمیسیون سخت‌افزار استان تهران از هیات مدیره سازمان نظام صنفی آن استان منتهی شد.
از آنجا که کمیسیون مذکور، فعال‌ترین و وزین‌ترین کمیسیون سخت‌افزار در طول تاریخ فعالیت سازمان و انجمن است، شوک حاصل از این استعفا، آنچنان موثر بود که هفته‌ها پس از این اقدام، هنوز استعفای مذکور، پذیرفته نشده و انواع و اقسام هیات‌های میانجی، بین سازمان و عضو مستعفی، در رفت و آمد هستند.
استعفای مذکور به‌عنوان یک عمل ساده و کم‌اهمیت و مسبوق به سابقه، از آن جهت حایز اهمیت است که اسباب درک ضرورت انسجام صنفی به‌منظور حفظ مشروعیت و مقبولیت سازمان شده است و این بیداری صنفی از آن خواب گران انحصارگرایی را به فعالان دلسوز واقعی صنف، تبریک می‌گویم.
نگارنده به‌عنوان یک عضو کوچک مستقل، غیروابسته و منتقد نسبت به عملکرد هر دو جناح اکثریت و اقلیت، فراهم شدن فضای جلب مشارکت را مطلوب دانسته، اکنون که رییس سازمان، خانم داننده، با انعطاف‌پذیری زیاد، درصدد جبران مافات هستند، درخواست می‌کنم عضو مستعفی با مشارکت مجدد در جلسات هیات مدیره تهران، فرصتی دوباره برای تغییر رویه را برای جلب مشارکت قاطبه صنف و تحقق واقعی انسجام کامل صنفی، فراهم کند.
