به گزارش عصرارتباط، دوشنبه هفته گذشته هتل فردوسی تهران، پذیرای جمعی از نمایندگان تشکل‌های فناوری اطلاعات کشورهای عضو اکو بود که به دعوت نظام صنفی رایانهای کشور گرد هم آمده بودند تا درخصوص بایدها و نبایدهای یک تشکل صنفی مشترک، نظرات خود را ابراز کنند.
حضور روسای انجمن‌ها و اتحادیه‌های صنفی کشورهای اکو پشت یک میز از آن رو در شرایط فعلی حائز اهمیت است که تاکنون هیچ ارتباط منسجمی میان تشکل‌های خصوصی ایران با این کشورها وجود نداشته و سازمان نظام صنفی رایانهای به عنوان بزرگترین تشکل مردم نهاد ICTمی‌کوشد از خلال این ارتباط‌های دوسویه، بازار جدیدی از پس تحریم‌های نفس‌گیر اقتصادی بیابد؛ بازاری که اگر ایجاد شود قطعا می‌تواند پس از مدت‌ها خمودگی و انفعال را از چهره نظام صنفی رایانهای بزداید و روزنه امیدی را هم برای فعالان بخش خصوصی کشورمان باز کند.
انجمن به جای اتحادیه
به رسم سنت دیرینه نظام صنفی، نسل جدید و قدیم مدیران سازمان دراین ضیافت هم کنار یکدیگر قرار گرفته بودند با این تفاوت که این بار میزبان ضیافتی بودند که میهمانانش را برگزیدگانی از کشورهای اکو تشکیل می‌دادند.
آزاده داننده، بانوی اول نظام صنفی رایانهای کشور به عنوان نخستین سخنگوی این گردهمایی صنفی به پشت تریبون رفت تا از پیشنهادها و کوشش‌های سازمان برای تشکیل این اتحادیه بین المللی بگوید. این مدیر نظام صنفی رایانهای کشور که معتقد است تشکیل این اتحادیه می‌تواند بستری برای بررسی تقاضا و پتانسیل بازار کشورهای منطقه باشد درخصوص فرایند صورت گرفته می‌گوید:« سه سال پیش در دومین دوره هیئت مدیره نظام صنفی رایانهای کشور پروژه ارتباطات بین‌الملل و آشنایی و توسعه روابط با تشکل‌های هم تراز نظام صنفی مطرح شد. همان زمان هم ایده تشکیل یک اتحادیه یا انجمن منطقه‌ای محور این پیشنهادها بود. با پررنگ شدن فعالیت کشورهای اکو سازمان تصمیم گرفت تعاملاتی را با دبیرخانه دائمی اکو برقرار کند اما این تلاش‌ها به نتیجه نرسید تا اینکه سه ماه پیش بحث دعوت وزارت ارتباطات از سران ICT کشورهای عضو اکو مطرح شد و موضوع ایجاد اتحادیه ICT اکو در دستور کاری‌مان قرار گرفت.»
تصدی‌گری را از دولت به خصوصی‌ها منتقل کنید
صحبت‌های داننده درباره ضرورت شکل‌گیری این تشکل بین‌المللی و ارائه آن در پیش‌نویس اجلاس در حالی ادامه یافت که او تلویحا از تشکیل یک انجمن ICT به جای اتحادیه سخن گفت؛ با این استنباط که تشکیل یک اتحادیه پیچیدگی‌ها و بار قانونی سنگینی را در مقایسه با شکل‌گیری یک انجمن ایجاب می‌کند :« پروژه برنامه‌ریزی برای ایجاد این تشکل ، اهداف، ماموریت‌ها و ساختار آن پس از تصویب نهایی وزرای امور خارجه اکو تهیه خواهد شد؛ گرچه تا به امروز چهار وزیر اکو با تشکیل این انجمن موافقت کرده‌اند.»
رئیس شورای مرکزی نظام صنفی رایانهای کشور توسعه و هم افزایی در بازارICT، راه‌حل‌هایی برای دورزدن تحریم و تبادل دانش را از مواهب گردآمدن زیر چتر یک خانه صنفی و بین المللی است عنوان می‌کند:« تاکنون بدنه 6 تشکل صنفی در کشورهای افغانستان، ترکیه، تاجیکستان، قزاقستان، قرقیزستان و ترکمنستان شناسایی شده‌اند و ما امیدوارم در شرایطی که مسیر حقوقی این موضوع طی می‌شود شاهد گسترش ارتباطات افقی این کشورها با یکدیگر باشیم.»
در ادامه صحبت‌های داننده، ساواش اونسال، رئیس انجمن شرکت‌های ICT ترکیه، تریبون سخنرانی در این مراسم را به دست گرفت تا چهره‌ای متفاوت از آنچه که نماینده صنفی ایران درباره تشکیل این انجمن مشترک ارائه داده بود، نشان دهد؛ اونسال ضمن ابراز خرسندی از حضورش در ایران و همگرایی اعضا اکو برای پایه‌گذاری یک مرکز مشترک صنفی، معتقد است تشکیل این انجمن بدون شک، تنها برداشتن یک قدم از یک مسیر طولانی است:« اطمینان دارم نظرات و پیشنهادهای ارائه شده برای شکل‌گیری یک انجمن فناوری محور قطعا مورد حمایت وزیر امورخارجه ترکیه قرار می‌گیرد چراکه معتقدیم روابط میان ایران و ترکیه همواره ابعاد گسترده‌ای داشته و فارغ از این موضوع، آنها همواره حامی حرکت‌های بخش خصوصی بوده‌اند.»
او که بر نقش حمایتی دولتش از تشکیل چنین انجمنی صراحتا تاکید می‌کند ، لزوم حمایت دولت‌های اکو از این جریان را هم یادآوری می‌کند:« آنچه که ما مصریم در این انجمن پیگیری کنیم، موضوع انتقال کنترل و تصدی‌گری از دولت به بخش خصوصی است و انتظار داریم این موضوع مورد موافقت سایر کشورهای اکو نیز واقع شود.»
نقشه راه را مشخص کنید
حضور عمر منصور انصاری، رئیس اتحادیه ملی ICT افغانستان و صحبت‌هایش درباره عضویت این کشور در ویتسا (اتحادیه جهانی فناوری اطلاعات)، آغازگر گفتگوهای تازه‌ای در این مراسم شبانه بود؛گفته هایی که باعث شد سازمان نظام صنفی رایانهای از تلاش ناکامش برای عضویت در این اتحادیه بگوید.
منصور انصاری به بدنه و ساختار اتحادیه ملی افغانستان اشاره می‌کند و فرصت‌های نهفته در تشکیل یک انجمن بزرگ ICT را تشریح می‌کند. او معتقد است هماهنگی بیشتر دولت با شرکت‌های خصوصی و تنظیم روابط بین الملل در حوزه فناوری اطلاعات مواردی است که در سایه تشکیل این تشکل مشترک حاصل می‌شود:« اتحادیه ملی فناوری اطلاعات افغانستان مجموعه متنوعی از شرکت‌های حوزه IT، CT ، دانشگاه‌ها و سازمان‌های غیردولتی این کشور است و ما امیدواریم این اتحادیه بتواند همکاری‌های خود را با تشکل‌های کشورهای همسایه و منطقه گسترش دهد.»
او همچنین درخصوص عضویت افغانستان در اتحادیه جهانی فناوری اطلاعات می‌گوید؛ اتحادیه‌ای که سه سال پیش سازمان نظام صنفی رایانهای کوشید تا ایران هم در فهرست 70 کشور عضو آن قرار بگیرد اما سرانجام با وجود عضویت در آن به دلایلی همچون تحریم نتوانست به نتایج مطلوب دست یابد. انصاری محاسن حضور تشکل‌ها در انجمن ICT اکو را مشابه مزایای حضور در ویتسا می‌داند.
در میان صحبت‌های انصاری، داننده از تلاش‌های سازمان متبوعش برای فعالیت در اتحادیه ویتسا خبر می‌دهد و اینکه نظام صنفی می‌خواهد عضو رسمی و فعال این تشکل جهانی باشد:« ما در این دوره تصمیم داریم تا از طریق راهکارهای مختلف، مشکلات سر راه سازمان برای پیوستن به این اتحادیه را حل کنیم.»
درحالی که رئیس شورای مرکزی نظام صنفی رایانهای تهران از میان‌برهای انجمن ICT برای رسیدن به بازارهای بزرگ‌تر سخن می‌گفت، امیرحسین سعیدی نایینی، رئیس اسبق نظام صنفی رایانهای کشور به میدان گفتگوها آمد تا اثبات کند همچنان علاوه بر حمایت‌های سنتی خود از این سازمان، می‌تواند چهره منتقد آن هم باشد. نایینی ضمن تاکید بر صحبت‌های روسا ICT تشکل‌های صنفی حاضر به این نکته اشاره کرد که این انجمن دیر یا زود تشکیل می‌شود اما نکته اینجاست که قدم بعدی پس از جمع شدن اعضا چه خواهد بود:« تا زمانی که نقشه راه این انجمن مشخص نشود و کشورهای عضو ندانند که برای رسیدن به اهداف مشترک خود باید مشخصا چه مسیری را طی کنند نمی توان امیدوار بود که این انجمن می‌تواند منافع اعضا حقیقی خود که شرکت‌های فناوری اطلاعات هستند را تامین کند.»
انجمن‌ها نیازمند بودجه‌های هدفمندند
گسترش همکاری میان کمپانی‌های بزرگ فناوری اطلاعات از دیگر محورهایی بود که به عنوان اهداف تشکیل یک تشکل صنفی مشترک در اکو عنوان شد. این موضوع نکته‌ای بود که در سخنرانی سرگئی ویچکوف، نماینده انجمن صنفی ICT قزاقستان مطرح شد.
ویچکوف درخصوص لزوم افزایش اختصاص بودجه به فعالیت‌های مشترک صنفی می‌گوید:« به نظر می‌رسد انجمن‌ها برای رسیدن به اهداف خود نیازمند افزایش سطح تعاملات شرکت‌های بزرگ هستند و این قاعده در مورد انجمن ICT اکو نیز می‌تواند اثرگذار باشد. ما معتقدیم برای بالابردن سطح توانایی چنین تشکل‌هایی، اختصاص بودجه‌های هدفمند می‌تواند راهگشا باشد و اهداف مشترک را به ثمر رساند.»
