صنفی که جناحی نگاه می‌کند؛ دولتی که همچنان پدرخوانده است

برخلاف سایر نمایشگاه‌های منطقه‌ای که هرکدام پیشاپیش خبر از دستاوردهای جدید می‌دهند، بزرگترین رویداد تجاری فناوری اطلاعات کشورمان سال‌هاست که به معرکه‌ای برای دعواهای درون صنفی و نزاع با یک شرکت دولتی تبدیل شده است؛ بی آنکه آوردگاهی برای تجمع شرکت‌های دانش بنیان ایرانی باشد.
لازم نیست حتما یکی از مخاطبان حرفه‌ای تحولات IT ایران باشید تا متوجه شوید الکامپ هیچ‌گاه از قدرت فراگیرش به نفع کسب و کار فناوری اطلاعات کشور استفاده نکرده است. به روال سال قبل هیچ یک از شرکت‌های سخت‌افزاری، شبکه و خدمات الکترونیکی باز هم به الکامپ نیامدند. هرچند به نظر می‌رسد مشکلات اقتصادی و نوسان ارز باعث شده بزرگترین حاضران  این بازار به نمایشگاه خودشان پا نگذارند اما اگر عمیق‌تر نگاه کنیم موضوع فقدان کیفیت و عدم بازدهی الکامپ طی این سال‌ها دلیل منطقی‌تری است که ما را برای بی میلی شرکت‌ها مجاب می کند.
 زمانی که بزرگترین خانه صنف همچنان قائل به دید جناحی در برابر این نمایشگاه است و زمانی که لابی‌های پنهان یک شرکت دولتی با اندیشه کارشکنی همچنان می‌خواهد بر پیکره الکامپ خیمه زند چطور می‌توان انتظار داشت شرکت‌های فناوری اطلاعات برای حضور در این نمایشگاه مشتاق باشند.
فقدان برنامه‌ریزی بلندمدت، جبهه گیری صنفی و منفعت طلبی قلدرانه شرکتی که همچنان با ستون‌هایی نامرئی راه را برای مجریان خصوصی الکامپ مسدود می‌کند قطعا برای درهم ریختن نظام برگزاری یک نمایشگاه کافی هستند ؛ نمایشگاهی که نه تنها شرکت‌های بازارIT باوری به آن ندارند بلکه دامنه این تحریم امسال در اتفاقی نامبارک باید به سازمان‌های دولتی نیز برسد.