پیشنهاد تشکیل کمیسیون کشوری سخت‌افزار در حالی مطرح شده که به نظر می‌رسد کمیسیونهای استانی برای یکپارچه‌سازی و پیشبرد اهدافشان، حتی درسطح استانی هم با تعدد و تضارب آرا روبه‌رو هستند.
به گزارش عصرارتباط، همزمان با ورود رئیس جدید به نظام صنفی رایانه‌ای در خیابان خرمشهر، گمانه‌زنی‌هایی برای ایجاد کمیسیون کشوری سخت‌افزار، به عنوان قدیمی‌ترین و البته پرتنش‌ترین جمع این سازمان مطرح شد؛ آن هم درشرایطی که کمیسیون سخت‌افزار تهران، سرانجام توانست پس از پشت‌سر نهادن حاشیه‌های جنجال برانگیز و اختلافات قدیمی‌اش با ساختمان خرمشهر، جلسات خود را مرتبا با حضور 20تن از مدیران شرکت‌های بزرگ سخت‌افزاری برگزار کرده است.گرچه به نظر می‌رسد حضورآزاده داننده، درقاموس رئیس این کمیسیون توانسته مردان سخت‌افزاری را برای برگزاری جلسات درسازمان مجاب کند اما طرح این پیشنهاد همچنان از خواسته‌های تازه و بلندپروازی اعضا این کمیسیون حکایت دارد؛ پیشنهادی که در ابتدای راه با وجود واکنش مثبت رئیس جدید سازمان، با نقد اعضا خود کمیسیون مواجه شده است.درحال حاضر کمیسیونهای امور بین‌الملل، اینترنت و PAP، امنیت و شبکه، نظم بخشی و تنظیم بازار، اطلاع‌رسانی، تدوین مقررات، امور رفاهی، مشاوران و اشخاص حقیقی، آموزش و پژوهش ، 9 کمیسیون کشوری سازمان نظام صنفی رایانه‌ای را تشکیل می‌دهند و قرار است درصورت تصویب شورای مرکزی، سخت‌افزار هم به این جمع بپیوندد.
منطق تشکیل کمیسیون جدید را مشخص کنندتشکیل یک جمع موازی به نام سخت‌افزار در ابعاد کشوری از آن رو پرسش برانگیز است که به باوربرخی اعضا، کمیسیونهای استانی برای پیشبرد اهدافشان همچنان با سد تشریفات اداری نظام صنفی رایانه‌ای روبه‌رو هستند و در واقع این سوال مطرح است که آیا تعدد کمیسیون‌ها دراین شرایط به نوعی موازی کاری و اتلاف وقت در سازمان محسوب نمی‌شود؟هم اکنون درشرح وظایف کمیسیون کشوری نظم‌بخشی و تنظیم بازار، برخی اهداف و وظایف کمیسیون سخت‌افزار تعریف شده است و این نکته‌ای است که آزاده داننده، رئیس سازمان نظام صنفی رایانه‌ای تهران به آن اشاره می‌کند و معتقد است بیشتر مسائل سخت‌افزاری‌ها دراین کمیسیون کشوری مطرح می‌شود؛ بنابراین باید اهداف مجزا از تشکیل یک کمیسیون جدید کاملا مشخص باشد:« این پیشنهاد درصورت موافقت قاطبه اعضا، در شورای مرکزی طرح می‌شود و البته شورا مساله هم‌پوشانی این پیشنهاد با کمیسیون تنظیم بازار را بررسی می‌کند.به گفته رئیس کمیسیون سخت‌افزار تهران، باید درنظربگیریم کمیسیونهای کشوری حداکثرمی توانند دارای 9عضو باشند و باید دید چقدر ضرورت و اتفاق نظر لازم برای توزیع متقارن جغرافیایی اعضا وجود خواهد داشت ویا خیر.صحبت‌های بی‌طرف داننده درخصوص این موضوع درشرایطی مطرح می‌شود که رئیس سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور معتقد است هم‌نوایی کمیسیون‌ها درقالب یک جمع کشوری می‌تواند به تجمیع آرا آنها کمک می‌کند. کاظم آیت‌الهی که اتحاد آرا و تکامل نظرات را یکی از نتایج فعالیت کمیسیونهای کشوری عنوان می‌کند،درخصوص تشکیل کمیسیون سخت‌افزارمی‌گوید:« تشکیل کمیسیونهای کشوری تابع شرایطی است که براساس آن باید پیشنهادی از سوی یک هیئت مدیره استانی یا از طریق کمیسیون‌ها مطرح شود و شورای مرکزی در صورت صلاحدید آن را تصویب کند. درست است که کمیسیونهای استانی می‌توانند بحث‌ها و تصمیم‌های کارشناسی متفاوتی داشته باشند اما در هرصورت تجمیع این کارشناسان در یکنواخت کردن این نظارت تاثیرگذار است.»به گفته آیت‌الهی نمونه شاخص این اتحاد کشوری، تدوین تعرفه یکسان خدمات فناوری اطلاعات در کمیسیون تنظیم بازار است که نتیجه نظرات همگرای کارشناسان صنفی از کل کشور است.او که معتقد است صدای کمیسیونهای نظام صنفی به راحتی در شورای مرکزی شنیده می‌شود، راه طرح تصمیمات و تصویب آنها را طولانی نمی‌داند:« کمیسیون تدوین مقررات آماده است پیشنهادات اعضا را برای اصلاح ساختار سازمان جمع آوری کرده و مورد ارزیابی قرار دهد.درواقع اعضا شورای مرکزی و هیئت مدیره استان‌ها منتظر دریافت پیشنهاد هستند؛ هر دیدگاهی برای به ثمر رسیدن، نیازمند کار کارشناسی است. اگر این فرآیند کند است ما برای تسریع آن تلاش خواهیم کرد.»
هنوز تصمیمی گرفته نشده استدرشرایطی که به نظر می‌رسد اعضا کمیسیون سخت‌افزار برای تشکیل یک قالب کشوری اتفاق نظر ندارند، حسین غروی، نائب رئیس این کمیسیون معتقد است هنوز تصمیم جدی برای تشکیل این کمیسیون وجود ندارد؛با این وجود درصورتی که این پیشنهاد بخواهد مورد قبول شورای مرکزی واقع شود، نیاز است که شایسته سالاری در انتخاب اعضا جای توازن جغرافیایی را بگیرد.به گفته غروی، درحال حاضر تمرکز بازار رایانه در پایتخت است و مدیران اصلی این شرکت‌ها همگی درکمیسیون سخت‌افزار تهران جمع شده‌اند. بنابراین می‌توان با اضافه کردن نیروهای کارشناس شهرستانی به تهران، از تشکیل جمع موازی جلوگیری کرد.
تمرکز را نمی‌توان از کمیسیونهای تهران خارج کرددر میان نظرات مختلفی که از سوی اعضا کمیسیون سخت‌افزار مطرح شده، همیشه یک رای مشترک درمورد یک موضوع کاملا مشخص وجود دارد؛ اینکه درشرایط فعلی چه عاملی می‌تواند باعث انتقال بهتر تصمیمات این کمیسیون درهیئت مدیره سازمان و شورای مرکزی شود؛ پس تنها درصورتی تشکیل یک کمیسیون کشوری می‌تواند تاثیرگذار باشد که خواسته کمیسیونهای استانی را در شورای مرکزی با سرعت بیشتری پیش ببرد و آیا در شرایط فعلی این امکان در آئین‌نامه سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور وجود دارد؟این نکته‌ای است که علیرضا پورنقشبند به عنوان عضو قدیمی و فعال کمیسیون سخت‌افزار به آن اشاره می‌کند. در همین رابطه با او گفتگوی کوتاهی انجام دادیم.فکر می‌کنید در شرایطی که کمیسیون سخت‌افزار روزهای ثبات خود را در اتحاد با مجمع عالی واردات و رویکرد مثبت هیئت مدیره طی می‌کند، تشکیل کمیسیون کشوری سخت‌افزار ضرورت دارد؟آنچه که در برنامه کمیسیون سخت‌افزار اهمیت ویژه‌ای دارد، حل شدن مشکلات وچالش‌های کلانی مانند موضوع ارز و واردات است اما متاسفانه نه کمیسیون تهران و نه هیچ گروه صنفی دیگر برای حل آن موفق نبوده است.منظورتان این است تشکیل یک کمیسیون کشوری با تعریف فعلی دلیلی ندارد؟اگر یک کمیسیون کشوری بخواهد تنها اهداف کمیسیون تهران یا سایر استان‌ها را دنبال کند باید بگویم این یک موازی‌کاری است ؛ بنابراین ضرورت دارد ابتدا جایگاه و تکالیف کمیسیون کشوری را به درستی تعریف کنیم.در مورد ترکیب این کمیسیون چقدر تقارن جغرافیایی استان‌های نظام صنفی اهمیت دارد؟قطعا به این دلیل که قلب تپندهIT در تهران می‌تپد نباید انتظار داشت که تمرکز را از پایتخت و کمیسیونهای آن خارج کنیم. کمیسیون سخت‌افزار سهمیه‌ای نیست که بخواهیم به فراخور تعدد استان‌ها، سهم‌های مجزا اختصاص دهیم. این کمیسیون درصورت تشکیل تنها زمانی می‌تواند تاثیرگذار باشد که با افراد تاثیرگذار فعال شود.
