فیروزآبادی در کنار جهانگرد و حکیم جوادی جدی ترین گزینه وزیری ICT دولت روحانی

به گزارش ICTPRESS ، پیش از این، نام افرادی نظیر علی حکیم جوادی رییس سازمان فناوری اطلاعات ایران ، دکتر محمد رضا عارف ، سید احمد معتمدی -وزیر ارتباطات دولت هشتم-، نصرالله جهانگرد -دبیر وقت شورایعالی اطلاع رسانی در دولت هشتم-، محمود جراحی -قائم مقام بنیاد-، فریدون قاسم زاده -مدیرعامل افرانت- و محمود واعظی -مدیرعامل اسبق شرکت مخابرات ایران- بعنوان گزینه های تصدی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در دولت دکتر حسن روحانی مطرح بودند که بنا بر اطلاعات جدید، در حال حاضر نام دکتر سیدابوالحسن فیروزآبادی بعنوان گزینه نهایی برای معرفی به مجلس شورای اسلامی از سایر گزینه ها بیشتر مطرح است.

بسیاری از کارشناسان معتقدند وزیر منتخب نباید نگاه امنیتی به موضوع فاوا داشته بلکه باید نگاهی فرابخشی و دلسوزانه به توسعه این صنعت پیشرو داشته باشد.

سوابق وزیر احتمالی
دکتر سیدابوالحسن فیروزآبادی در سال 1340 در خانواده علم و فقاهت دیده به جهان گشود. پدر وی مرحوم آیت ا... فیروزآبادی از اعاظم حوزه علمیه قم و در خاندان ایشان تالیفات مهمی در موضوعات فقهی ، اصولی و قرآنی وجود دارد.
 
سید ابوالحسن فیروزآبادی مدرک کارشناسی مهندس برق با گرایش مخابرات خود را در سال 1365 از دانشگاه علم و صنعت و مدرک کارشناسی ارشد برق با گرایش مخابرات را در 1370 از همین دانشگاه دریافت کرده و در مرحله دفاع از تز دکتری مدیریت استراتژیک خود در دانشگاه عالی دفاع ملی است.
وی همچنین دروس حوزه وی شامل ادبیات عرب، اصول فقه، فقه تا سطح و نیز دروس فلسفه را نزد اساتید بنام حوزه تلمذ کرده است و به زبانهای عربی و انگلیسی تسلط کامل دارد.
 
همچنین تدریس دروس تخصصی مخابرات و مدیریت، تالیف مقالات متعدد تخصصی در زمینه فن آوری اطلاعات و ارتباطات، راهنمایی و مشاوره تعدادی پایان نامه کارشناسی ارشد و دکتری در کارنامه فیروزآبادی وجود دارد.
 
سیدابوالحسن فیروزآبادی در سالهای 1359-1361 به فعالیت مطبوعاتی و روزنامه نگاری اشتغال داشته و مقالاتی در حوزه روابط بین الملل انتشار داده است.
 
وی همچنین در طول دوران خدمت خود عهده دار  مشاغل و سمت هایی بوده است که می توان به مدیرعاملی و نایب رئیسی هلدینگ مدیریت صنایع نوین تامین، ریاست هیات مدیره شرکت تامین تلکام (مجری پروژه اپراتور موبایل نسل سوم با نام تجاری رایتل)، ریاست هیات مدیره چندین شرکت بزرگ در زمینه صنایع الکترونیک و مخابرات، طراحی، اجرا و مدیریت پروژه‌های ICT در کشور به مدت 25 سال، طراحی و اجرای دوره‌های آموزش رشته مخابرات و عضویت در هیات مدیره شرکت ملی نفتکش ایران اشاره کرد.

.................

یادداشتی از دکتر سید ابوالحسن فیروزآبادی: هویت متکثر مجازی

هویت با دو واقعیت به ظاهر متضاد مشابهت و عدم مشابهت بیان می شود:
 
1- هویت به مجموعه ای از مشخصات اطلاق می شود که شخصی را در میان دیگران متمایز می سازد.
2- هویت به مجموعه ای از مشخصات اطلاق می شود که در طول دوره زمانی ثابت می ماند و شخص را طبق همان مشخصات حفظ می کند.
در یک جامعه مدنی با استفاده از هویت می توان اعتماد ایجاد کرد. کلیه گواهینامه ها بر اساس هویت ها معنا می یابند.همکاری اجتماعی بدون هویت فاقد معنا می گردد.بدون هویت ، حکومت ها نمی توانند اعمال حاکمیت کنند و اقتصاد مدنی نمی تواند وجود داشته باشد.
فلسفه های انسان محور نیز مبدا و مرجع شناخت را از سوژه می دانند و سوژه بدون هویت موجود نمیگردد.به نظر حکما ( الشی ما لم یتشخص لم یوجد) و یا به عبارتی بهتر (الشی اذا لم یتشخص لم یوجب و اذا لم یوجب لم یوجد) یعنی به عبارتی تا یک شیء هویت نیابد ، وجود نمی یابد.
بنابر این وجود اسمائی مقدمه هرگونه وجود افعالی یا صفاتی و وجوب وجودی می باشند و حتی وجود ذهنی نیز تا به اسم متشخص نشود وجود نخواهد یافت.
در فضای مجازی علاوه بر انسانها ، اشیای مرتبط با انسانها نیز هویت می یابند و بعضی از اوقات هویت اشیاء در شبکه مجازی اصل تلقی می گردد و روابط دال و مدلولی بین هویت وصاحب هویت بر اثر لایه های متکثر فیمابین مخدوش میشود.
در فضای مزبور هویت ها بشدت متکثر و بعضا متغیر با زمان و مکان می باشند. برای هر سخت افزار و نرم افزار بنا به نقش شبکه ای هویت های متعددی وجود دارد.
بطور مثال در شبکه مخابراتی تلفن همراه علاوه بر کاربر و مشخصات هویتی وی ، هویت شبکه ای (شماره تلفن مربوطه) ، هویت سیم کارت( شماره سیم)، هویت ثابت بین المللی(IMSI) ، هویت الکترونیکی دستگاه گوشی ( IMEI ) مطرح می باشند.همچنین به منظور تصدیق هویت در شبکه از هویت موقت (TMSI ) نیز استفاده می شود.
غیر از هویت های اطلاقی فوق الذکر، هویت های رفتاری مکان محور ، زمان محور و یا علایق محور نیز تولید می گردند که زاییده اطلاعات شبکه ای می باشند و در بازار های اقتصادی به عنوان اطلاعات بازار می توانند به شدت مورد علاقه کسب وکارها قرار گیرند.
در فضای مجازی بسیاری از هویت ها توسط مرکز واحدی در جهان تعیین و صادر می گردد و با توجه به کثرت هویت های مجازی که به مراتب بیشتر از هویت ها در فضای حقیقی می باشند. به نوعی پدیده تضعیف نقش دولت – ملت ها مشاهده می گردد. به نظر می رسد که توسعه فضای مجازی از حوزه هایی است که لامحاله در جهت جهانی شدن گام برمی دارد و سرعت جهانی شدن آن به مراتب بیش از حوزه هایی نظیر اقتصاد می باشد.
رابطه انسان با ابزارها در فضای مجازی نوعی رابطه هویت مند است که هویت مندی آن می تواند تفکیک هستی شناسانه کنش آدمی در فضای مزبور باشد. بدین ترتیب اگر هویت ها در فضای مجازی جهانی باشند آنگاه هستان های کنش های آدمیان نیز جهانی خواهند بود .
بخصوص که کنش های مزبورعلاوه بر اراده و تصمیم شامل اطلاعات نیز می باشند. در اینصورت مباحث حقوقی ، فناورانه ، اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی مربوطه نیز جهانی شده و اهمیت ویژه ای می یابند.
نگرش تحویلی و تقلیلی به این پدیده که پیامدهای آن سیاست های محدود سازی یا جداسازی از بخش هایی از فضای مزبور باشد نوعی انفعال محسوب گردیده و نتایج خوبی ببار نخواهد آورد و نشان از عدم شناخت فضای مجازی و روندهای توسعه آن می باشد.