زمانی برای ارج نهادن به منتقدان

از همین‌رو معتقدیم در صورت مقایسه کلی انتخابات اخیر (دوره سوم) سازمان نظام صنفی که جدل‌ها و مناقشه‌های بسیاری به همراه داشت و حتی به شمارش مجدد آرا نیز رسید با دوره دوم انتخابات سازمان قطعا به شباهت‌ها و تفاوت‌های آشکار و معناداری می‌رسیم که عدم توجه به آن چالش جدی برای هویت سازمان به‌وجود خواهد آورد.

گرمای انتخابات دوره دوم سازمان نظام صنفی بیش از اینکه به نقش و رفتار انتخاباتی گروه موافقان هیات مدیره دوره اول بستگی داشته باشد ماحصل انتقادهای کسی بود که به ناگاه در قامت یک منتقد تمام عیار ظاهر شده بود. البته با رعایت جانب اعتدال. پس از گذشت سه سال از آن زمان در فضای رخوت افزای اجتماعی که در آن به سر می‌بریم انتخابات دوره سوم سازمان پدیده‌ای بود مشابه دوره گذشته اما فراتر از آنچه که می‌باید بود. اگرچه دو گروه رقیب در دو بی نهایت رفتاری قرار گرفته بودند اما واقعیت‌های درون گروهی نشان از شباهت‌هایی داشت و دارد که بنا به شرایط به‌وجود آمده آنها را ناگزیر در بی‌نهایت رفتار انتخاباتی قرار داده بود. طبیعی بود وقتی آتش را پیش از انتخابات اینچنین با باد انتقاد برافروخته کنیم در نهایت همانی می‌شود که همگان خاطره یا تجربه بزرگ‌تری از آن در ذهن دارند، نپذیرفتن آرای بیرون آمده از صندوق‌های سازمان ماحصل همان رقابت‌های آتشینی است که هر دو گروه مدعی اصلاحات در ساختار و عملکرد سازمان نه بنا به ماهیت شان بلکه بنا به شرایط ناگزیرشان در آن قرار گرفتند.

از همین‌رو در زمانه‌ای که اعتدال ناتوانی و اصلاح طلبی مخالف خوانی معنا می‌شود قطعا برندگان دوره سوم هستند که می‌توانند با عملکرد خود منتقدان سازمان را اگر نه موافق بلکه به مخالف سازمان تبدیل نکنند. سه سال زمان کمی نیست. زمانی برای ارج نهادن به منتقدان.