فاتحان الکامپ و حقایق آن

آرش برهمند-درس صنفی: تاریخچه این نمایشگاه طی دو دهه گذشته اثبات کرده است که برآیند توان نهادهای صنفی ما از انجمن گرفته تا سازمان توان رویارویی با بدنه دولت را در این زمینه و بسیاری از زمینه‌های مشابه ندارد. روسای سازمان چه با حربه افشاگری و چه با شعار تعامل نتوانسته‌اند این طفل گریزپا را به مکتب خود بازگردانند و نه تحریم و نه همراهی نتوانسته بازی قدرت را از دست بدنه ریشه‌دار شرکت سهامی نمایشگاه خارج کند. نتیجه آن که اگر حتی این نمایشگاه برای چند صباحی نزد نهادهای مردمی بازگردد باز هم لطفی مقطعی و خودخواسته از سوی دیوان‌سالاری وزارت بازرگانی سابق است و هیچ تضمینی برای پایدار ماندن آن وجود ندارد.
درس تجاری: شرکت‌های بزرگ حوزه فناوری اطلاعات و به تعبیری تقریبا تمامی صدرنشینان شاخه‌های مختلف این بازار چه سخت‌افزاری و چه نرم‌افزاری و حتی عرضه‌کننده اینترنت، ذاتا تمایلی به حضور در نمایشگاه الکامپ ، فارغ از حامیان و خصمان آن، ندارند. آنها تابع بازی‌های سیاست‌زده تجارت جهانی، بازاری رکود‌زده و ملاحظات مالی کلان‌ خود هستند و در دوره افول جهانی صنعت نمایشگاهی در هر صورت برای حضور در الکامپ ،‌خواه دولتی باشد و خواه خصوصی، سر و دست نمی‌شکنند. در این میان بازار الکامپ عرصه تاخت و تاز شرکت‌هایی نوظهور است که آنها هم بیش از آن که اسیر ملاحظات صنفی باشند تابع نانی هستند که باید به سختی به دست بیاورند و به سرعت فرو برند. در این میان مجالی برای دسته‌بندی باقی نمی‌ماند.
درس دولتی: وزارت‌خانه هر نامی داشته باشد و وزیر هر کسی باشد باز در این میان مدیران عالی‌رتبه جویای نام و قدرت هستند. این قطار چهار ساله هم برای هیچ یک از این مدیران منتظر نخواهد ماند و موسم قدرت به سرعت سپری می‌شود. ناگزیر در چنین فرصت کوتاهی برای ترسیم دایره خواسته‌ها و توانسته‌ها هر مدیری که احساس کند نهادهای طرف حسابش همراه یا همپا نیستند آنها را در دمی کنار خواهد گذاشت و چرخ‌دهنده‌های ماشین بوروکراتیک عظیمی را روشن خواهد کرد که بنیانش با تشکل‌های مردم‌نهاد بیگانه‌ است و تردیدی در خردکردن آن ندارد. در نهایت الکامپ جدید را دو معاون پرده‌برداری و دو وزیر افتتاح می‌کنند. الباقی بماند برای قضاوت تاریخ.